– Κείμενο: ερημίτης –
Σύμφωνα με την Παράδοση μας, κατά τα μεσάνυχτα της παραμονής των Θεοφανείων και για όλη την διάρκεια της νύχτας μέχρι πριν το ξημέρωμα της μεγάλης αυτής Δεσποτικής γιορτής, οι Ουρανοί ανοίγουνε διάπλατα, με τις ευχές, τις προσευχές να εισακούγονται -όπως λέγεται- απ’ τον Δημιουργό.
Το Άγιο Δωδεκαήμερο που ξεκινάει με το Άστρο της Βηθλεέμ, τα φυσικά και τα υπερφυσικά να ενώνονται σε μια δοξολογία, κλείνει με τον καθαγιασμό στο ύδωρ, πηγή ζωής της οικουμένης.
Κλείνει με την ανάμνηση της μέρας όπου ενώπιον ανθρώπου φανερώθηκε -για μια μοναδική φορά- κάτι από την Σύσταση και το Μυστήριο του Θεού.
Η μέρα όπου ανοίξανε οι Ουρανοί. Και που ανήμερα σαν άλλοτε, εσύ θα βρίσκεσαι από κάτω.
Περιμένοντας το ξημέρωμα, συζήτηση με τον Δημιουργό.
Δεν είναι ξόρκι μαγικό, δεν είναι η ρίψη ενός κέρματος μέσα σε συντριβάνι, ούτε η ευχή που γίνεται κατά την πτώση κάποιου αστεροειδούς, στην φωτεινή ουρά του. Κι αν δυσκολεύεσαι για να σκεφτείς μία επιθυμία σου πραγματικά αγαθή από τα βάθη της ψυχής, που να ‘ναι αντάξια σου, τότε απλά κοίταξε λίγο εκεί ψηλά και κάλεσε Εκείνον να πράξει το ιδανικό για σένα. Πες μόνο τις 5 λέξεις.
“Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με”.