– Κείμενο: ερημίτης –
Οι τρεις Μάγοι στον δρόμο της επιστροφής, αμίλητοι στο ατέλειωτο ταξίδι, πίσω, στις μακρινές πατρίδες τους, κρυφά από τον Ηρώδη και όσο νωχελικά οι καμήλες σέρνουνε τα πόδια τους στην άμμο, αυτή η σιωπή θα μαρτυρά ότι το αστέρι λάμπει πλέον βαθιά εντός τους. Είναι τα Χριστούγεννα που κράτησαν μαζί τους, είναι αυτά και πάλι στήν μελωδία του αυλού που βγαίνει πια -σαν ασπασμός- από τα χείλη των Ποιμένων.
Και ο Βαπτιστής αγάλλεται για αυτό που μόλις έκανε, αυτό που ήταν σκοπός του και παραδίδει εκστατικά στης εξουσίας το ξίφος, το κορμί. Σε ένα χρονικό ανακάτεμα, τα μυστικά Χριστούγεννα, ο Ιορδάνης όπου ανάποδα κυλά στο ρου της Ιστορίας, τα έτη που αλλάζουν και σε πυροτεχνήματα μπήκε το φετινό.
Είναι το σύστημα εξουσίας και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης που τα χριστουγεννιάτικα τα κρύβει στο πατάρι κι εδω παύει το χρονικό ανακάτεμα και είναι διαχρονικό.
Τα Χριστούγεννα, το Άγιο Δωδεκαήμερο, είναι πια παρελθόν και τώρα ό,τι απέμεινε είναι ο Βασιλιάς Ηρώδης.
Στους νέους φόβους που έχουν σχεδιαστεί τη φετινή χρονιά,
στο μαύρισμα ψυχών,
στην αποχαύνωση του νου,
σε πρόσφατες τεχνικές ελέγχου,
σε ικεσίες νεοφανείς σε είδωλα μα οπισθοδρομικές
και στη ζωή στο τίποτα εντός χρυσού κλουβιού, θα είναι ο Ηρώδης.
Στον εκφυλισμό σώματος και πνεύματος, θα είναι πάντοτε αυτός.
Μετά την Βάπτιση ο Χριστός οδεύει προς την έρημο, πειραζεται απ’ τον διάολο όπου το τεντωμένο χέρι του με το γαμψό του νύχι, δείχνει κατά την πολη μας και Του ζητάει να γίνει περίπου σαν εμάς.
Τα Χριστούγεννα, το Άγιο δωδεκαήμερο, είναι πια παρελθόν, μα η επόμενη περίοδος εκκλησιαστικά είναι μια ετοιμασία η οποία θα κλιμακωθεί με βάση την Ανάσταση και την Σαρακοστή, την πεμπτουσία δηλαδή της πίστης της Ορθόδοξης. Θα ξεπηδήσουν από τα Ευαγγέλια άνθρωποι που μας μοιάζουν, θα τους τεθούν -θα μας τεθούν- διλήμματα και προβληματισμοί ζωής, μια Κυριακή απόγευμα θα πούμε την πιο τρανή “συγγνώμη” και για ένα 40ημερο στην έρημο θα αυτοεξεταστούμε βάζοντας έναν έλεγχο και περιορισμό στο σώμα, στην ψυχή.
Για να αλλάξει μια ζωή απαιτείται η εσωτερική, πλήρης μεταστροφή και αλλαγή ή κατανόηση επάνω στη θέαση των πραγμάτων. Σε αυτή τη μετά- χριστουγεννιάτικη ιστορία το πρώτο βασικό της βήμα είναι να βγεις έξω απ’ το σύστημα όπου μας περιβάλλει. Να γίνεις επιλεκτικός στο διαδίκτυο, να κλείσεις τηλεοράσεις, να πάψεις να είσαι ο δακτυλοδεικτουμένος απ’ το γλοιώδες δάχτυλο με το γαμψό το νύχι. Να βρεις μια ασχολία που αυτή θα σε γεμίσει, να θυμηθείς ότι τα πιο μεγάλα έρχονται να σε αλλάξουνε, να σε ωριμάσουν μονάχα όμως έξω από την ζώνη άνεσής σου.
Να βγάλεις τα σκουπίδια έξω.
Τωρα όπου τα ύδατα είναι καθαγιασμένα, να θυμηθείς επίσης πως το σώμα μας αποτελείται κατά το ήμισυ περίπου από νερό.
Ότι στη νέα αυτή χρονιά, εσύ κατά έναν χρόνο πια έχεις μεγαλώσει.
Πως ο Θεός δεν βρίσκεται μες στο φριχτό, χωμάτινο παλάτι του Ηρώδη, αλλά στην μελωδία που βγάζει ο αυλός.