– Κείμενο: ερημίτης –
Κάποιος περίπου άγιος σε πτώση ενώπιόν σου και ένας σχεδόν αμαρτωλός σε μια στιγμή αναλαμπής σου εκφράζει την Αλήθεια.
Το σώμα αναπαύεται, νύχτα Σαρακοστής και πνεύμα πια ολομόναχο με ολόγυρά του σκότος.
Αμαρτωλοί και άγιοι κι ενέργειες ασώματες φτάνουν στο θυμικό σου. Οι σκέψεις, οι προθέσεις τους και ένα άυλο μήνυμα που ήρθε στο κινητό σου. Αυτή η γλύκα της αμαρτίας του άγιου όπου δεν βάσταξε απόψε να της αντιτεθεί κι εκείνη η στιγμή Αλήθειας που ξέπλυνε μια ρυπαρή ημέρα, γραμμές απ’ τα Ευαγγέλια όπου θα ξεχυθούν σε σκοτεινούς ναούς πριν απ’ το Άγιο Πάσχα.
Αμαρτωλοί και άγιοι, ενέργειες πιο μέσα από τον καθρέφτη σου αύριο το πρωί, βαθιά στο είδωλό σου.
Μία σου απλή επίγνωση όλου αυτού του σκότους μιας νύχτας ατελείωτης, μόνο αυτή αρκεί, να μην σου γίνει η ενέργεια αυτός ο ξεπεσμένος, θνητός πια άγγελος σου.
Τόση ομορφιά επάνω σου, αλλά και τόσοι φόβοι, τόσα τυφλά σημεία από αλύτρωτη, γνήσια δυστυχία.
Ας είναι η Σαρακοστή αυτή η νύχτα η ατέλειωτη, έστω… που σου ζητάει επίγνωση για να σταθείς στα πόδια σου, μπροστά από τον καθρέφτη σου όταν θα ξημερώσει.
Και να μην λείπει από αυτόν το άλλοτε λευκότερο είδωλό σου.
Κλαίω, κάθε φορά που άγγελοι αξίζει να πεθάνουν…
(*Ο τίτλος εμπεριέχεται ως στίχος στο τραγούδι “Chop Suey!” των System Of A Down).