– Κείμενο: ερημίτης –
“Η Ελληνική επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στον κόσμο. Είναι αγιασμένη” σύμφωνα με τον Φώτη Κόντογλου και η πραγματική ελευθερία έχει ένα κόκκινο βαθύ εμβαπτισμένη απ’ το αίμα, πονάει, στοιχίζει, δεν αντέχεται, σε συλλαμβάνει και σε δολοφονεί κι έρχεται πάνω απ’ το μνήμα σου αφήνοντας λουλούδια.
Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη.
Στις μέρες μας, τόσο τρανή για να χωρέσει εδώ, πολύ αξιοπρεπής να χάσκει καλεσμένη στα στούντιο τα τηλεοπτικά, στα φανερά σχολειά της παρακμής, να ζήσει με άνθρωπο μαζί που διαλαλεί στα πεζοδρόμια ότι την αγαπά αλλά φοράει κουκούλα.
“Ύμνος εις την ασυδοσίαν” η παρωδία τώρα, πολλές οι ενορχηστρώσεις. Αυτός σαν ήχος κινητών, αυτός και στα ωδεία.
Η ελευθερία ως τραπουλόχαρτο σε ρόλο μπαλαντέρ, κρυμμένη στα μανίκια τους… μα πόσοι οι “παπατζήδες”;
Στην πιο πνευματική επανάσταση, η ελευθερία ψηλά, πέρα από τον ουρανό, στης Παναγιάς τα χνάρια.
Στην πιο αγιασμένη επανάσταση, η ελευθερία ,μέσα από τις ζωντανές ψυχές. Στην πιο αγαπημένη, μέσα από τα έγκατα της γης, από τα κόκαλα βγαλμένη.
Ο Ύμνος εις την ελευθερία, φτιαγμένος από τα κόκαλα των Αγωνιστών και των Εθνομαρτύρων, καθώς και από το πιο ευγενές σημείο του εγκεφάλου και πρωτίστως της καρδιάς του Διονυσίου Σολωμού, αξίζει να διαβαστεί ολόκληρος, καθώς παρέχει μεταξύ άλλων και ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Παρακάτω παρατίθεται μία μικρή ανάλυση του. (πηγη: afilad.gr )
Ο Σολωμός σε όλο τον Ύμνο ταυτίζει την Ελευθερία με την Ελλάδα. Τη φαντάζεται σαν πελώρια θεά, που με το σπαθί στο χέρι τρέχει σ’ ολόκληρη την ελληνική γη για να ξυπνήσει τους σκλάβους από το λήθαργο. Ο ποιητής τη χαιρετά με ενθουσιασμό, γιατί τώρα πια δε μένει «πικραμένη, εντροπαλή» μέσα στους ιερούς τάφους των Ελλήνων, μόνη με τις αναμνήσεις της περασμένης δόξας. Δεν είναι πια η δυστυχισμένη θεά που χρόνια περίμενε το φιλελεύθερο κάλεσμα. Δεν είναι η επαίτης, που γύρευε από τους ξένους βοήθεια και που άκουγε ψεύτικες παρηγοριές και σκληρά λόγια. Είναι η «αντρειωμένη» Ελευθερία – Ελλάδα, που ξαναβρήκε την παλιά της αξιοπρέπεια. Τώρα κάθε τέκνο της «αντιπαλεύει με ορμή». Κι εκείνη βιάζεται να τρέξει εκεί που διεξάγεται ο αγώνας.
Με το μεγαλόπνοο αυτό ποίημα, ο Σολωμός δίνει τα κυριότερα στάδια της ελληνικής Επανάστασης. Τα κατορθώματα των αγωνιστών στην ξηρά και τη θάλασσα, η άλωση της Τριπολιτσάς, η μάχη της Κορίνθου, η πολιορκία του Μεσολογγίου, η καταστροφή των Τούρκων στον Αχελώο και ο απαγχονισμός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ παρελαύνουν μέσα από τις στροφές του Ύμνου με έναν τρόπο μεγαλειώδη.
Ο Σολωμός πιστεύοντας όμως στην υψηλή αποστολή του ποιητή, δεν σταματά εδώ. Προχωρεί σε νουθεσίες. Παροτρύνει τους Έλληνες να αποφύγουν την καταραμένη διχόνοια, να δουν το έργο που πρέπει να τελειώσουν, υψώνει το Σταυρό, σύμβολο των αγωνιζομένων.
