Μία κλεφτή ματιά στο έτος 2084 μ.Χ.
– Κείμενο: ερημίτης –
Όταν η πνευματικότητα πλέον παύει τις εξελίξεις να τις ακολουθεί και όταν λαχανιασμένη σταματά ανήμπορη να προφθάσει, τότε η κάθε μία εξέλιξη, βαδίζει ασήκωτα μονάχη.
Έτος 2084 μ.Χ. και ο ψηφιακός μας κόσμος πια έχει εξαπλωθεί σε εικονική πραγματικότητα και σε αυστηρώς προσωπική. Μία για τον καθένα. Ο άνθρωπος κάνει φίλους, ερωτικές σχέσεις, ταξίδια και άλλα πολλά ακόμη, χωμένος κάτω απ’ την κάσκα και με τους αισθητήρες κάτω απ’ το δέρμα να περνούν.
Η επανάσταση της τεχνολογίας, έχει μετριάσει τις συγκινήσεις που απορρέουν απ’ την ανθρώπινη επαφή, καθώς όσα βιώνονται αρκούν ώστε να εξυπηρετούν απλά τα ένστικτά σου.
Οι άνθρωποι κατά το 2084 μ.Χ. για παράδειγμα ερωτεύονται ένα avatar, αποφεύγοντας έτσι κάθε συναισθηματική εμπλοκή και δόσιμο απέναντι σε πρόσωπο, εξουδετερώνοντας δηλαδή κατ’ ουσίαν βαθύτερα στοιχεία από τον πυρήνα, κρατώντας αντιθέτως όλα εκείνα τα σημεία που αποφέρουν ηδονή.
Στο έτος 2084 μ.Χ. τα κάθε λογής στοιχεία σου ως πολίτης χώρας φουτουριστικής, γνωστά στοιχεία μα και άγνωστα, τα πάντα εν ολίγοις, υποδόρια έχουν εμφυτευτεί. Ο κόσμος σου ένας μικρόκοσμος στο μάτι ενός πιο στοργικού -όπως τονίζεται άλλωστε- μεγάλου αδερφού.
Πλέον στα 2084 υπάρχουν όροι στη ζωή σου, προϋποθέσεις, πόντοι, υπάρχει και ποινή. Με το ψηφιακό χρήμα ως μοναδικό μέσο συναλλαγής, καλείσαι να συμμορφώνεσαι σε θέματα που αφορούν το “γενικό καλό” και σε έννοιες οι οποίες θεσπιστικαν απ’ την παγκόσμια διακυβέρνηση όπως λόγου χάρη “περιβαλλοντολογική συνείδηση”, “δημόσια υγεία”, “στήριξη ανήμπορου πληθυσμού”. Έννοιες για τις οποίες δόθηκαν εκ νέου ορισμοί.
Πρακτικότερα, υπό την απειλή της άμεσης τιμωρίας “διακοπής οποιασδήποτε εγχρήματης συναλλαγής” για μερικά 24ωρα, επί παραδείγματι, λόγω ενδεχόμενης μη συμμόρφωσης σου, υποχρεούσαι να κατευθύνεσαι οικονομικά, βιοτικά και ιδεολογικά προς τις επιταγές της “νέας ελεύθερης εποχής”, της “απογυμνωμένης από παθογενή κατάλοιπα μισαλλοδοξίας του ανθρώπινου παρελθόντος”.
Ακριβώς επάνω σε αυτή τη λογική, στα 2084 ο όρος Α.Ο. (Ανθρώπινο Ον) έχει επικρατήσει και κατ’ ουσίαν καταργήσει διαφορές φύλου, εθνικές και άλλες ιδιαιτερότητες, εξαλείφοντας έτσι τη λογική της προσωπικότητας του ατόμου η οποία και έστεκε εμπόδιο στην γενική ισονομία των μαζών.
Παρά το γεγονός ότι πια φαινομενικά όλοι ομοιάζουν μεταξύ τους, εντούτοις το κυρίαρχο σύνθημα είναι η διαφορετικότητα του Α.Ο.
Η Τέχνη, σε σχέση με τη μουσική, τη ζωγραφική, τη γλυπτική κ.α. κατα το 2084 μ.Χ. ψηφιοποιείται και μέσω τεχνητής νοημοσύνης έχει πάψει να διεγείρει συναισθήματα βαθύτερα πέρα από τα όρια της πολιτικής ορθότητας. Είναι μετά- αφαιρετική.
Τα ψηφιακά βιβλία Ιστορίας απαλείφουν ιστορικά γεγονότα τα οποία συνέβησαν πριν την επανάσταση της ψηφιακής εποχής, ενώ λέξεις και έννοιες όπως “διαστροφή”, “αξιοπρέπεια”, “ήθος” έχουν αυτο-καταργηθεί στο πέρασμα των τελευταίων δεκαετιών, με αποτέλεσμα πια να δείχνουνε δυσνόητες.
Θα σταθούμε λίγο στο “σύστημα των πόντων” το οποίο είναι κυρίαρχο βέβαια στο έτος 2084 μ.Χ.
Εν ολίγοις: Κάθε πολίτης (Α.Ο.) ο οποίος είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του συλλέγει αυτομάτως στην προσωπική του ψηφιακή κάρτα- ταυτότητα και τους ανάλογους πόντους. Οι πόντοι αυτοί αντιστοιχούν σε κάποια “κοινωνικά προνόμια”. Η έννοια του όρου “προνόμιο” όμως μέσα στο βάθος των τελευταίων δεκαετιών είχε μία φθίνουσα πορεία σημαντική, με ουσιαστικό αποτέλεσμα τα ίδια αυτά πράγματα, 60 έτη νωρίτερα για παράδειγμα, να θεωρούνταν αυτονόητα δικαιώματα.
Μία σου ενδεχόμενη δημόσια “αρνητική τοποθέτηση, λοιπόν, γύρω από κοινωνικοπολιτικά ζητήματα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σου στερεί κάποιους σημαντικούς αριθμητικά πολυπόθητους πόντους, οι οποίοι θα σου επέτρεπαν να συνεχίσεις να διατηρείς τα συγκεκριμένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και θα σου εξασφάλιζαν παράλληλα δωρεάν αγορές σε επιλεγμένα προϊόντα από το σούπερ μάρκετ.
Οι πόλεμοι έλειψαν κατά το 2084 μ.Χ., θυμίζοντας την περίφημη Panx Romana (Ρωμαϊκή Ειρήνη) για όσους τυχόν γνωρίζουν .
ο Δυτικός κόσμος έχει απλώσει ολόγυρά του ένα μεταξένιο, πολύχρωμο παραπέτασμα, οι επιμέρους πολιτισμοί έχουν ενοποιηθεί, τα κέντρα αποφάσεων έχουν παραχωρήσει στην κεντρική εξουσία τον πλήρη έλεγχο του πληθυσμού, η οποία διαχειρίζεται τους πόρους οι οποίοι προκύπτουν απ’ τους ανθρώπους της, στο σύνολό τους. Οι Χώρες οι οποίες επιλέξανε να βρίσκονται εκτός του παραπετάσματος, περιθωριοποιούνται, χαρακτηρίζονται οπισθοδρομικές, πρωτόγονες και εχθροί της παγκόσμιας ευημερίας και ειρήνης, τελικά.
Πρόκειται για μια Συνομοσπονδία Κρατών στην οποία είσαι πολίτης, αλλά άτυπα. Οι εκλογές εξακολουθούν να λαμβάνουν χώρα κατά τόπους και ανά περιφέρεια, όμως ασχέτως αποτελεσμάτων, η εξουσία είναι πάντοτε πιο πάνω, πάντοτε άγνωστη στους πολλούς και πάντοτε η ίδια.
Εξάλλου και παλαιότερα όλες οι δικτατορίες έφεραν επισήμως τον τίτλο “Δημοκρατία”. Τώρα, στο 2084 μ.Χ. τίθεται -υπόγεια- το ερώτημα: Εάν σε μια δικτατορία η πλειοψηφία των Ανθρώπινων Όντων της διακατέχεται από τη μέθη και την ευφορία της ηδονής, τότε γιατί θα έπρεπε αυτό να μας ενοχλεί;
Το 2084 μ.Χ. οι διαφορές μεταξύ του πληθυσμού παρόλα αυτά, στέκουνε αγεφύρωτες. Η Ορθόδοξη Πίστη έχει υποστεί διώξεις. Μέχρι ενός σημείου έχει διαβρωθεί και εκ των έσω. Η ουσία της όμως είναι πλέον εξόχως ασυμβίβαστη ως προς το πνεύμα των Καιρών, όσο ποτέ άλλοτε.
Το “Σύμπαν” και οι ενέργειες του ως άτυπα παγκόσμια επίσημη θρησκεία, θεωρείται γενικώς ότι έχουν μεταμορφώσει τον καθένα σε κάτι φωτεινό.
Έτσι, το 2084 μ.Χ. πνευματικά παρατηρούνται δύο εκ διαμέτρου αντίθετες τάσεις. Κατά την πρώτη -η οποία είναι και τρόπον τινά παράνομη- ακριβώς λόγω της περιρρέουσας ατμόσφαιρας έχει δημιουργηθεί εσωτερικό κενό σε κάποιες συνειδήσεις. Οπότε θα λέγαμε παρατηρείται ένα κάποιο ρεύμα νέας εισροής προς την Ορθόδοξη Εκκλησία και αναζήτηση αντίστοιχων κειμένων, παρότι αυτή η πρακτική δεν επιφέρει νέους πόντους και θεωρείται από τα ΜΜΕ κίνηση αφελών και απροσάρμοστων, με ειδικές ανάγκες, πολιτών.
Κατά τη δεύτερη τάση, την κυρίαρχη, όλα όσα καταργήθηκαν και αφέθηκαν στην λήθη μετά τη νέα αυτή εποχή, έχουνε μεταλλάξει σε ένα τέτοιο σημείο πλέον τον ανθρώπινο ψυχισμό, ο οποίος τείνει να αδράξει όλο και περισσότερη απόλαυση για να πληρώσει το κενό κι ώστε το κείμενο αυτό με τη ζωή όπως περιγράφεται στο έτος 2084 μ.Χ. απ’ όσους το ζούνε ήδη εκεί να ερμηνεύεται ως φυσιολογικό.
Το παραπάνω κείμενο έχει γραφτεί το 2024 και επιχειρεί να εκφράσει μια πρόβλεψη γύρω από την ζωή 60 έτη αργότερα, δηλαδή κατά το έτος 2084, παίρνοντας απλά σαν βάση το προς τα που κινείται ο κόσμος μας και ερμηνεύοντας τις προθέσεις των “ισχυρών” του.
Ίσως να είναι περιττό να αναφέρω ότι η επιλογή της συγκεκριμένης χρονιάς είναι εμπνευσμένη από το θρυλικό πια βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ “1984”.
Έτσι προστέθηκαν στην περίπτωση αυτή 100 χρόνια.
Τα γραφόμενα του συγκεκριμένου βιβλίου, σήμερα θεωρείται ότι επαληθεύτηκαν κατά την περίοδο της Σοβιετικής διακυβέρνησης.
Το κείμενο αυτό δεν γνωρίζω εάν θα επαληθευτεί. Εξάλλου ως Χριστιανοί Ορθόδοξοι έχουμε το προνόμιο να μπορούμε να καταφύγουμε στις γνωστές και αυθεντικές πηγές οι οποίες σχετίζονται με τα μελλούμενα και με τους έσχατους καιρούς, πάντοτε βέβαια με διάκριση και αποφεύγοντας όλα αυτά τα δήθεν προφητικά αποσπάσματα τα οποία αποδίδονται σε σύγχρονους αγίους, κατά κύριο λόγο και όπου κατά βάση είναι πλαστά.
Το κείμενο αυτό λοιπόν, είναι άγνωστο εάν θα επαληθευτεί. Κάποιοι θα πουν σαφέστατα πως όλα αυτά έχουνε γίνει ήδη και ότι αυτό που απέμεινε θα’ ναι απλώς να επισημοποιηθούν.
Όμως, αν τελικά θα επαληθευτεί απόλυτα και αν κάποιος απ’ το μέλλον, τυχαία, τότε το ξετρυπώσει, το πιθανότερο είναι ότι θα του φανεί αδιάφορο και ανούσιο αρκετά, μιας και δεν θα είναι τότε σε θέση να γνωρίζει πως ήταν κάποτε η ζωή.
Μιας και δεν θα του ‘χει μείνει μέσα του καθόλου πια ψυχή.
Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως ότι και αν συμβεί το έτος 2084, αυτό θα συμβεί μονάχα γιατί θα το έχει επιτρέψει ο Θεός. Και θα το έχει ανεχτεί.