Στην εποχή της ύβρης στέλνουμε την ηθική μας συμπαράσταση:
Σε όλα εκείνα τα άτεκνα ζευγάρια, τα οποία επί πάρα πολλά έτη πάλεψαν με την γραφειοκρατία, προκειμένου να προχωρήσουν σε υιοθεσία παιδιού και τελικώς δεν τα κατάφεραν. Στο εφεξής τα κριτήρια θα είναι σεξουαλικά.
Στην Ελληνίδα γυναίκα όπου η Πολιτεία υποβαθμίζει τον ρόλο της τοποθετώντας την στη γραμμή παραγωγής μωρών, χωρίς να κρίνεται απαραίτητη η μετέπειτα συμμετοχή της σε μία οικογένεια.
Στους ομοφυλόφιλους εκείνους συνανθρώπους μας οι οποίοι τοποθετήθηκαν με παρρησία αρνητικά, δημόσια, με βάση την σύνεση και την αγάπη, θυμίζοντάς μας έτσι ότι μια εξεζητημένη εξωτερική εικόνα στον κόσμο, μπορεί κάλλιστα να συνδυάζεται με μία υπέροχη εσωτερική στα μάτια του Θεού.
Και το αντίθετο.
Στους πολιτικούς εκείνους, στους οποίους, στο βάθος του πυρήνα τους θα ανιχνευτούν κάποια ψήγματα ντροπής, απέναντι στο νομοσχέδιο της βαρβαρότητας.
Στους υπόλοιπους, αλλά και στους εκπροσώπους των ΜΜΕ -κατ’ επέκτασιν- που το υπερψηφίζουν καθημερινά το τελευταίο διάστημα, αγνοώντας ότι κινούν την Αιδώ και ότι τελικά θα τους επισκεφτεί η Νέμεσις. Με απλούστερα λόγια που νομίζουν ότι θα ξεφύγουν από τον Πνευματικό Νόμο.
Στους Έλληνες με Αξίες οι οποίοι για άλλη μια φορά αισθάνονται ξένοι στον τόπο τους.
Και φυσικά στα παιδιά εκείνα όπου η Πολιτεία πρόκειται να παραχωρήσει σε μία αφύσικη κατάσταση, με την προτροπή να τα συμπεριλάβουμε στις προσευχές μας τις καθημερινές ώστε να τα αναθρέψει η Παναγία.
ΕΡ.ΙΜ.Ι.Τ.ΙC.