Σε μία κοινωνία αποξενωμένη από παραδοσιακές αρχές και αξίες, παραδομένη σε μία επίπλαστη και κούφια ευδαιμονία των ΜΜΕ που ενισχύει το “εγώ” ενάντια στον άλλον, με κυβερνήσεις οι οποίες στα προεκλογικά προγράμματα τους πέρα από οικονομικά μοντέλα -κι εκείνα, εκ του αποτελέσματος πλήρως αποτυχημένα- δεν έχουν καμία πρόβλεψη για υγιή, συνολική παιδεία, έχει τεθεί λοιπόν εντός των τελευταίων ημερών αυτή η προσποιητή απορία για έξαρση της βίας.
Δεν είναι όμως κάτι πολυπλοκότερο από απλή αλυσιδωτή αντίδραση. Κάποιος εκτρέφει κάτι διότι τον εξυπηρετεί, κατόπιν διαπλέκεται με εκείνον όπου θεωρητικά θα έπρεπε να ελέγχει, η κοινωνία απαίδευτη σε καθεστώς μιας πλήρους ανοχής, όπου ηρωποιεί, ανάξια διαπαιδαγωγεί, υποκινείται αλλά και υποκινεί… όπου απλά ενίοτε απέναντί σου στέκεται μία βραδιά στα απόμερα με τρόπο φυσικό και σου τραβάει μαχαίρι.
ΕΡ.ΙΜ.Ι.Τ.ΙC.