Πλημμύρες, πυρκαγιές, έργα υποδομής όπου δεν έγιναν πράξη, πόροι που “εξαφανίστηκαν”, αλαζονεία και αδράνεια σε αντιδιαστολή με μία κινητικότητα όψιμη από πλατείες μέχρι αυλές, πολύχρωμα φυλλάδια, εγκάρδιες χειραψίες.
Οι διαχρονικοί, παπαδιαμαντικοί “Χαλασοχώρηδες”, οι παθιασμένοι για μία καρέκλα και ανάμεσά τους κάποιοι άξιοι.
Και έτσι μοιραία αναζητούνται άξιοι ψηφοφόροι.
Διότι αυτή η πόλη είτε είναι καμένη, πλημμυρισμένη, παρατημένη, λόγω “ανωτέρας βίας” όπως πιστεύουν κάποιοι, είτε κατά τον Πλάτωνα: “Αυτή η πόλη είναι αυτό που είναι γιατί οι πολίτες της είναι αυτό που είναι”.
erimitic