Η νέα μας αγία όπου μοσχοβολάει Ορθοδοξία του μέλλοντος.
Στην ορθόδοξη μας παράδοση βεβαίως, οι άγιοι δεν χρίζονται αυθαίρετα ως τέτοιοι, απλά αναγνωρίζεται και επίσημα η αγιότητα τους, αφού πρώτα έχει καταγραφεί αυτή μέσα στις συνειδήσεις των πιστών.
Η πολύ πρόσφατη λοιπόν αγιοκατάταξη της ήδη αγίας -στα μάτια του Θεού- Γαβριηλίας Παπαγιάννη (1897-1992) έρχεται σε μία στιγμή πολύ επίκαιρη για εμάς, μιας και μας συναντά στα σύγχρονα μας αδιέξοδα, στον παροιμιώδη μας σκοταδισμό, στην εποχή αυτή της αθεΐας αλλά και στην ανάγκη επαναπροσδιορισμού μας ως προς την θέση μας στον κόσμο.
«Έχω πέντε γλώσσες! Η πρώτη είναι το χαμόγελο. Η δεύτερη είναι τα δάκρυα. Η τρίτη είναι το άγγιγμα. Η τέταρτη είναι η προσευχή. Η πέμπτη είναι η αγάπη.
Μ’ αυτές τις πέντε γλώσσες γυρίζεις όλη τη γη και είναι όλος ο κόσμος δικός σου!
Όλους τους αγαπάς το ίδιο. Ασχέτως θρησκείας και έθνους. Ασχέτως με όλα. Παντού υπάρχουν άνθρωποι του Θεού. Και δεν ξέρεις αυτός που βλέπεις σήμερα, εάν αύριο δεν θα είναι άγιος».
Η ίδια, μια γνήσια κοσμοπολίτισσα (έλεγε ότι είχε κάνει το γύρο του κόσμου οκτώ φορές) με σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό, ταξίδεψε και επιτέλεσε ιεραποστολικό αλλά και φιλανθρωπικό έργο, πραγματικά σε κάθε μήκος και πλάτος της υφηλίου. Ξεχωριστή ήταν η παρουσία της στην Ινδία και στα Ιμαλάια όπου έζησε εκεί για έναν χρόνο με λιτή τροφή και ώρες ατέλειωτης προσευχής.
Η Αυρηλία, όπως ήταν το κοσμικό της όνομα, συναναστράφηκε σε κάθε Ήπειρο με αξιοσημείωτες προσωπικότητες της εποχής της, όπως ήταν ο Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ, αλλά και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, η Ίντιρα Γκάντι, η Μητέρα Τερέζα, καθώς και πολλούς ακόμη ανθρώπους των Γραμμάτων, μοναχούς, καλλιτέχνες, πολιτικούς, αλλά και τους πλέον ανώνυμους και απλούς.
Η Αγία πλέον Γαβριηλία, “η γερόντισσα της χαράς” αποτέλεσε ένα ελληνικό και ορθόδοξο παράθυρο στον κόσμο. Ταξιδεύοντας ως πάμπτωχη συνειδητά, προσέλκυσε σε παγκόσμιο επίπεδο ένα πλήθος από ανθρώπους οι οποίοι θέλησαν να βαπτιστούν Ορθόδοξοι, εμπνευσμένοι καταρχάς μόνο και μόνο από το παράδειγμά της. Τα βιβλία της έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Τέλος, η Αγία Γαβριηλία κατηγορήθηκε για Οικουμενισμό. Οι επαφές της με γκουρού, με μοναχούς άλλων ομολογιών, μοιραία προκάλεσαν έναν σκεπτικισμό, σε μία περίοδο όπου η “Νέα Εποχή” και το συγκερασμός των θρησκειών ήταν ήδη διαδεδομένος.
Και εδώ ακριβώς θεωρούμε ότι εκείνο το σημείο διάκρισης της Αγίας είναι το σημείο κλειδί όπου θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα του σύγχρονου Ορθόδοξου Χριστιανού. Με άλλα λόγια, η Αγία Γαβριηλία, διαχώρισε τα ορθόδοξα πιστεύω της, τα δόγματα και την πνευματική ζωή από τα θέματα αγάπης στον πλησίον, φιλίας ειλικρινούς και προσφοράς προς άτομα ανεξαρτήτου πίστης.
Ύστερα την Ορθοδοξία της, την άφησε όλη επάνω τους να τους δροσίσει απαλά.
Η Αγία Γαβριηλία γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και κοιμήθηκε υπέργηρη πια στο νησί της Λέρου, έχοντας κάνει ελεημοσύνη δίχως τέλος.
Η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, με ανακοίνωσή της προχώρησε στην αγιοκατάταξή της. Η ημέρα μνήμης της δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί, ωστόσο πιθανότερη ημερομηνία είναι η 28η Μαρτίου εκάστου έτους. Η ημέρα δηλαδή της κοιμήσεώς της.
«Για να φτάσεις στο δεν υπάρχω, αγαπάς, αγαπάς, αγαπάς κι έτσι ταυτίζεσαι απόλυτα με τόν άλλο, τον εκάστοτε άλλο, και τότε στο τέλος της ημέρας αναρωτιέσαι: Θέλω τίποτε; Όχι. Επιθυμώ τίποτε; Όχι. Μου λείπει τίποτε; Όχι… Αυτό είναι!»
Αγία Γαβριηλία
ER.IM.I.T.IC
erimitic