Έλεγαν για τον αββά Σισώη, πως όταν έφτασε στα τελευταία του, έλαμψε το πρόσωπό του υπερβολικά και είπε στους πατέρες πού κάθονταν κοντά του:
Να ο αββάς Αντώνιος ήρθε. Και μετά από λίγο επανέλαβε: Να ο χορός των Προφητών ήρθε. Και πάλι το πρόσωπό του έλαμψε περισσότερο, και είπε: Να ο χορός των ‘Αποστόλων ήρθε.
Διπλασιάστηκε τότε η λαμπρότητα του προσώπου του και φαινόταν σαν να συνομιλεί με κάποιους.
Με ποιόν μιλάς, πάτερ; τον ρώτησαν παρακλητικά οι γέροντες.
Να, ήρθαν άγγελοι να με πάρουν, αποκρίθηκε εκείνος, και τους παρακαλώ να με αφήσουν λίγο να μετανοήσω.
Δεν έχεις πια ανάγκη από μετάνοια, πάτερ, του είπαν οι γέροντες.
Πραγματικά δεν ξέρω, τους απάντησε, αν έβαλα ακόμη αρχή. Απ’ αυτό κατάλαβαν όλοι, ότι είναι τέλειος.
Και ξαφνικά το πρόσωπό του άστραψε πάλι σαν τον ήλιο κι όλοι τους φοβήθηκαν. Βλέπετε; τούς ρωτάει. Ήρθε ο Κύριος και λέει: “Φέρτε μου το σκεύος της ερήμου”. Κι αμέσως παρέδωσε το πνεύμα του, ενώ κάτι σαν αστραπή φάνηκε και ο τόπος γέμισε ευωδία.
Από το Γεροντικό