– Κείμενο: ερημίτης –
Στον ανθρώπινο εγκέφαλο δρουν σύμφωνα με τους επιστήμονες, πολλές μορφές νοημοσύνης. Για πέντε μιλούν κάποιες μελέτες, για επτά κάποια άλλα πανεπιστήμια, όμως η ουσία είναι ότι το κάθε τμήμα του εγκεφάλου παρέχει στον κάθε άνθρωπο την ευφυΐα εκείνη που του προσφέρει τη μαθηματική ικανότητα, την καλλιτεχνική, την έφεση σε τεχνικά ζητήματα και άλλα πολλά ακόμη.
Σύμφωνα με την επιστήμη πάντα, κανένας άνθρωπος δεν υφίσταται σε όλη τη γη χωρίς κανένα χάρισμα, χωρις να έχει δηλαδή κάποιο του τμήμα ανεπτυγμένο, μα ούτε υπάρχει και κανείς που να αριστεύει σε όλα.
Αν τώρα σε όλα αυτά προσθέσουμε, τη γονιδιακή προδιάθεση και κληρονομιά του ατόμου, τις μνήμες του κατά την παιδική ηλικία, την πολιτισμική επιρροή από το περιβάλλον του και από την εποχή του, μα πάνω απ’ όλα εκείνη τη μοναδικότητα της προσωπικότητας που του έδωσε ο Θεός μας, τότε όλο αυτό μας κάνει τον άνθρωπο που ξεκινάει απ’ την όλοδική του αφετηρία.
Ο απλοϊκός μου λογισμός, τη σύνδεση αυτή με όλα τα παραπάνω, θέτει η παραβολή των ταλάντων όπως μας την διηγήθηκε ο Χριστός.
Με το συναίσθημα της ζήλιας για το ταλέντο του αδερφού να είναι εκ των πραγμάτων δίχως καμία ουσία, με το συναίσθημα της “τσιγκουνιάς” και του θαψίματος στο χώμα των ταλάντων μας, να είναι ως πράξη, μικρή και αστεία, έχουμε ως μονόδρομο τις παρακάτω επιλογές:
Αν έχεις ταλέντο στη γραφή, εξέφρασε τότε κάτι αγαθό και όμορφο να μένει στους αιώνες.
Αν πιάνουνε τα χέρια σου, πιάσε και κατασκεύασε για μία ψυχή μια στέγη.
Αν χαρακτήρα έχεις εύθυμο, απάλυνε με τα αστεία σου τον πόνο κάποιου άλλου.
Αν έχεις έντονο ερωτισμό, στρέψε τον πάλι πίσω προς τον Δημιουργό.
Όμως κι αν πάλι μικρά εγκλήματα πράττεις την κάθε ημέρα, προσπάθησε να αποφύγεις έστω και ένα, προς δόξαν του Κυρίου.
Η σωτηρία δεν είναι ένα πράγμα άπιαστο, απλά καλείσαι να αβγατίσεις, αυτά, τα λίγα κέρματα σου.