Κραυγάζει ο Τίμιος Πρόδρομος και σείεται η έρημος και ξεθωριάζει η γης από το λαμπερό παλαιό της, του πλούτου, της πυγμής της.
Κραυγάζει ο Τίμιος Πρόδρομος μέσα από το κελί του και οι χοροί του παλατιού και οι διεφθαρμένοι αλαλαγμοί ποτέ δεν ήταν αρκετοί να κρύψουν την φωνή του.
Ποτέ δεν θα ‘ναι αρκετοί.
Κι αυτή η σπάθη που τώρα με ορμή κόπτει την κεφαλή του, θολώνει με το αίμα του, της γης το λαμπερό παλαιό της.
erimitic