Από μικρός σε άσκηση, με βίο θαυματουργικό, με επιθυμία η οποία κλιμακωνόταν μέσα του διαρκώς. Μια νύχτα βγήκε μόνος στο παγωμένο δάσος, στην ερημιά του Σάρωφ, γονάτισε και έστρεψε τα χέρια στον Θεό και: «Ὁ Θεὸς ἰλάσθητι μοὶ τῷ ἁμαρτωλῷ». Και εκεί ακριβώς ο χρόνος κόλλησε, κύλησαν χίλιες νύχτες και ύστερα πια σε έκσταση και ολόφωτος ο Άγιος Σεραφείμ, ανάμεσα στης Θείας Γέννησης και στων Θεοφανίων τη βαρυχειμωνιά, πάντοτε αδιαλείπτως, γλυκά μας χαιρετάει:
«Χριστός Ανέστη, χαρά μου…!»
erimitic