Ε, Κυρά μου Πορταΐτισσα άιντες
έβγα από το θρονί σου
να δεις χαρές που γίνονται άιντες
έξω απο την αυλή σου
Με αυτή τη φράση, “Τα Εννιάμερα”, βγαλμένη από την Παράδοση και την Λαογραφία, μέσα απ’ την αγαθή απλότητα ανθρώπων, άλλων, πιο παλαιών με μία αγνή ευσέβεια, προσδιορίζεται η 23η Αυγούστου ημέρα της Απόδοσης, της ολοκλήρωσης δηλαδή της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Όπως ένα μνημόσυνο που κάνει ο λαός για κοντινούς του ανθρώπους, έτσι έχει καταγραφεί στη λαϊκή συνείδηση, έστω και αν κάτι τέτοιο, θεολογικώς, δεν έχει κάποιο αντίκρυσμα.
Πάμπολλοι οι Ναοί όπου αυτή τη μέρα πανηγυρίζουν, από Ξωκλήσια αφανή μέχρι Μονές ορόσημα της Πίστης και του Γένους, εικόνες της Αειπάρθενου απ’ τους Ναούς εξέρχονται, βγαίνουν σε λιτανεία, σμίγουν με το ελληνικό τοπίο όπως και με τον ξέγνοιαστο Αύγουστο, σε μία αρμονία.
Και βέβαια πανηγύρια παραδοσιακά. Εκεί όπου συναντιούνται οι φίλοι σε μια πλατεία ενός χωριού, κάτω από τα πλατάνια.
Η Ελλάδα όπως μας παραδόθηκε, η Ελλάδα όμως που -όσο κι αν κάποιους λυπεί- θα αντέξει, όπου κρατιέται από εσένα, από εμένα και όποιον το αισθάνεται- μην περιμένεις άλλον- από την Ιστορία της, απ’ των Προγόνων τις ευχές και από τις προσευχές.
Αύγουστος της Ελλάδας, Θεομητορικός, της λιτανείας και των πανηγυριών.
Ε, Κυρά μου Πορταΐτισσα άιντες
έβγα από το θρονί σου
να δεις χαρές που γίνονται άιντες
έξω απο την αυλή σου
Κυρά μου Πορταΐτισσα (παραδοσιακό τραγούδι από την Αστυπάλαια) από την Νεκταρία Καραντζή, (βυζαντινή ψάλτρια – υμνωδός της ιερής θρησκευτικής μουσικής και της παραδοσιακής μουσικής) με την ανδρική χορωδία του Αγίου Εφραίμ της Ουγγαρίας, από συναυλία στην Βουδαπέστη:
https://youtu.be/T2hLwbjFRwg
erimitic