Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware
“…Ο Ιωακείμ δεν ήθελε το παιδί του να χωριστεί από τους γονείς του σε ατμόσφαιρα λύπης, γι’ αυτό και συγκέντρωσε τα νεαρά κορίτσια της γειτονιάς και τους ζήτησε να συνοδέψουν τη Θεοτόκο κρατώντας αναμμένες λαμπάδες. Το σχέδιο πέτυχε. Το κοριτσάκι, συνεπαρμένο από τις λαμπάδες, ακολούθησε χαρούμενο τα άλλα παιδιά στον Ναό, χωρίς ούτε στιγμή να κοιτάξει πίσω τους γονείς της ή να κλάψει, καθώς προχωρούσε στην καινούρια της κατοικία. Ο αρχιερέας Ζαχαρίας την υποδέχτηκε κατά την είσοδό της στο ιερό, βάζοντάς την να καθίσει στο «τρίτο σκαλοπάτι του βωμού». Έμενε μέρα και νύχτα στα Άγια των Αγίων, τρεφόταν θαυματουργικά από το χέρι αγγέλου.(…)
Προετοιμάσθηκε, απαντά ο Παλαμάς, αποκτώντας το εσωτερικό εκείνο βάθος το οποίο επιδαψιλεύει η σιωπή. Ο Παλαμάς τη βλέπει ως τη μεγαλύτερη ησυχάστρια, Εκείνη η οποία επέτυχε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την αληθινή ησυχία ή σιωπή της καρδιάς. Εισερχόμενη στον Ναό, διέκοψε όλους τους δεσμούς με τα εγκόσμια και γήινα πράγματα, παραιτούμενη από τον κόσμο «Θεῷ ζῶσα μόνῳ, Θεῷ βλεπομένη μόνῳ»• επέλεξε την κεκρυμμένη βιοτή, την αόρατη για τα μάτια των έξω, μια «ζωή ησυχίας». Κατοικούσε στα Άγια των Αγίων και η ζωή Της έμοιαζε με τη ζωή των ερημιτών και των ασκητών που κατοικούν εν «ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς» (Εβρ. 11:38). Η περίοδος που έζησε στον Ναό ήταν έτσι μια εμπειρία «ερήμου», μια προτύπωση του μοναχισμού. Εκεί έμαθε να υποτάσσει τον «ἡγεμόνα νοῦν» στον Θεό, ζώντας «τὴν κατ᾿ ἀγγέλους πολιτείαν», επιτυγχάνοντας την θεωρία και ασκώντας την αδιάλειπτη προσευχή: «συνῆψε τὸν νοῦν τῇ πρὸς ἑαυτὸν στροφῇ καὶ προσοχῇ καὶ τῇ ἀδιαλείπτῳ θείᾳ προσευχῇ». Μεταμορφούμενη από το θείο φως, είδε τον άκτιστο Θεό να αντανακλάται στο κάτοπτρο της καθαρότητος της καρδιάς Της. (…)
Ο Χριστιανισμός, μας υπενθυμίζει, ήρθε στον κόσμο ως άγγελμα «χαράς μεγάλης» (Λουκ. 2:10) κι αν αυτή τη μεγάλη χαρά δεν τη νιώθουμε μέσα μας, τότε δεν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί. Ωστόσο, σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο, μας μιλά για τη δημιουργική σιωπή. «Να κατανοείς δια της ησυχίας», λέει ο Dag Hammarskjöld, «να ενεργείς δια της ησυχίας, να κατακτάς εν ησυχία». Αυτό ακριβώς είναι το μάθημα που έχουμε να μάθουμε από την παρούσα εορτή”.