Πολιούχος και Προστάτης της Ζακύνθου
Μια μέρα ένας φυγάς, κυνηγημένος, βρίσκει ως καταφύγιο προσωρινό το μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο. ‘Εντρομος, παρακαλάει τον ‘Αγιο για να τον κρύψει λίγο εκεί, γλυτώνοντας τον έτσι από τους διώκτες του και απ’ τον βέβαιο χαμό του.
“Σκότωσα άνθρωπο. Σκότωσα τον Σιγούρο. Με κυνηγούν τα αδέρφια του…”
Ο ‘Αγιος όντως τον κρύβει. Αργότερα, του μιλάει με λόγια αγάπης, τρυφερά και ο φονιάς γονατιστός υπόσχεται ειλικρινή μετάνοια.
Του πρόσφερε φαγητό και του έδωσε και χρήματα μαζί και προτροπή να φύγει μακριά να κάνει νέα αρχή.
Έτσι και έγινε. Ο ‘Αγιος μόνος σαν έμεινε μετά, ήξερε ότι πιστά, στην πράξη εφάρμοσε το “αγάπα τον εχθρό σου” γιατί εκείνος ο φονιάς, του είχε σκοτώσει πιο μπροστά τον ίδιο τον αδερφό του.
erimitic