Προστάτης και Πολιούχος της Κέρκυρας
Α΄ Οικουμενική Σύνοδος. Νεκρική σιγή απλώθηκε στην αίθουσα. Ο τρομερός αιρετικός Αρείος με τη φιλοσοφική του ευγλωττία, τη μεγάλη του μόρφωση και με υποστηρικτές του κάποιους δεινούς ρήτορες της εποχής, είχε μόλις απλώσει τα δυσκολοκατάβλητα επιχειρήματα του, πως ο Χριστός δεν είναι Θεός παρά απλά ένα δημιούργημα Του.
Την άβολη αυτή σιωπή θέλησε τότε να τερματίσει ο Άγιος Σπυρίδωνας και πήρε άδεια να πάει προς το βήμα.
Από την πλευρά των αιρετικών ακούστηκαν κάποια γέλια ειρωνικά. Ο Άγιος δεν ήταν παρά ένας απλός και ολιγογράμματος άνθρωπος. Τα όποια του επιχειρήματα προφανέστατα δεν θα ΄χαν καμία τύχη. Όχι σε αυτήν εδώ την αίθουσα. Όχι με ανθρώπους σαν αυτούς.
Από την άλλη οι πατέρες, στεναχωρήθηκαν με αυτή του την πρωτοβουλία. Ήτανε τόσο αγνός και ενάρετος ο Άγιος, όμως χωρίς καμία μόρφωση και ήταν πασιφανέστατο ότι αυτοί τώρα θα ΄χαν την πρόθεση να τον γελοιoποιήσουν. Άλλωστε 317 ορθόδοξοι αρχιερείς και κληρικοί ήταν εκεί στον χώρο και η πλευρά του Αρείου έδειχνε πως είχε το πάνω χέρι όσο η ώρα περνούσε.
Ο Άγιος από το βήμα, στράφηκε προς εκείνον.
“Άκου σοφέ…” έτσι ξεκίνησε τον λόγο του όπου με τρόπο στρωτό ξεκίνησε να απαριθμεί τα δόγματα της πίστης της Ορθόδοξης.
Όλα κυλούσαν ήρεμα, μέχρι που ήρθε η στιγμή.
Ο Άγιος Σπυρίδωνας έβγαλε από την τσέπη του ένα κεραμίδι και άπαντες απόρησαν.
“Εις το όνομα του Πατρός…” το κρατούσε ψηλά κι άρχιζε να το σφίγγει μέχρι που η φλόγα απ΄την οποία ψήθηκε, ξεχύθηκε από αυτό.
“Και του Υιού…” τώρα το νερό της ζύμωσης του κυλούσε πια στο πάτωμα.
“Και του Αγίου Πνεύματος…” Συνέθλιψε το κεραμίδι κι άλλο και απέμεινε το χώμα του στην παλάμη.
Φωτιά, νερό και χώμα. Τρία συστατικά, μια φύση. Ο Άγιος Σπυρίδωνας μόλις είχε αποδείξει θαυμαστά, με ένα φθαρτό παράδειγμα την ύπαρξη Τριαδικού Θεού.
erimitic