– Κείμενο: π. Ιγνάτιος –
O Χριστός με πανηγυρικό τρόπο εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα. Ο λαός Τον υποδέχεται με χαρά ως το μελλοντικό βασιλιά. Προσδοκούν οι Εβραίοι ότι Αυτός θα είναι ο λυτρωτής τους από την υποδούλωση και θα τους δώσει και πάλι την ελευθερία. Βλέπουν τον ταπεινό και πράο Ιησού να εισέρχεται από τα τείχη των Ιεροσολύμων και θεωρούν ότι έρχεται για να τους δώσει την εξουσία, την κοινωνική ευημερία και αυτοδιάθεση. Άλλωστε, ακόμα και οι μαθητές Του δεν ήταν ακόμη σταθεροί και βέβαιοι για το τί ακριβώς πρεσβεύει ο Χριστός. Γι’ αυτό βλέπουμε τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, τους υιούς του Ζεβεδαίου, να Του ζητούν τη χάρη να κάτσουν ο ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά Του στη δόξα Του, θεωρώντας πως ο Χριστός πορεύεται προς ένα θρόνο βασιλικό. Λίγο αργότερα όταν είπε ο Χριστός ότι θα πάνε προς τη Βηθανία για να αναστήσει το Λάζαρο, οι μαθητές αντέδρασαν και Του είπαν «μα καλά…πριν από λίγο καιρό ήθελαν να σε λιθοβολήσουν εκεί και θες να επιστρέψεις;». Ταυτόχρονα, ο Ιούδας απογοητεύεται βλέποντας ότι ο Χριστός δεν πρόκειται να ελευθερώσει τον Ισραήλ από τους Ρωμαίους και αρχίζει να δουλεύει στο μυαλό του την προδοσία.
Κι όμως ο Χριστός παραμένει σταθερός λέγοντας «ἰδοῦ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα». Πορεύεται και εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα. Αλλά με μια σημαντική διαφορά. Δεν έρχεται ως ο επίγειος βασιλιάς, αλλά ως Νυμφίος, δηλαδή κατά την καθομιλουμένη ως γαμπρός. Έχουμε άραγε αναρωτηθεί γιατί η Εκκλησία μας παρουσιάζει τις πρώτες ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδας τον Χριστό ως «Νυμφίο»; Επίσης, πώς μπορεί να συνδέεται η χαρούμενη μορφή ενός Νυμφίου με την εικόνα του Χριστού που είναι βασανισμένος λίγο πριν τη Σταύρωση;
Έρχεται ο Χριστός στα Ιεροσόλυμα όχι για να γίνει βασιλιάς ενός κράτους, αλλά για να γίνει ο κύριος και βασιλιάς της ψυχής μας. Πορεύεται για να θυσιαστεί και να ξεπεράσει κάθε δυσκολία που υπήρχε και εμπόδιζε την ένωσή Του με τις ψυχές όλων μας.
Από την αγάπη του για τον άνθρωπο πέθανε για να θανατώσει τον θάνατο και να πραγματοποιήσει τη μεγάλη Του επιθυμία (η οποία είναι βέβαια μόνο προς όφελος των ανθρώπων): να ενώσει τον εαυτό Του με τις ψυχές όλων μας σε έναν πνευματικό και αιώνιο γάμο στη Βασιλεία των Ουρανών και στη χαρά του Παραδείσου. Εφάρμοσε πλήρως αυτό που λέμε για να εκφράσουμε τα αισθήματα αγάπης «πεθαίνω για σένα»… πολλοί το λένε ρητορικά, ο Χριστός όμως το είπε και το έκανε.
Μπαίνει στα Ιεροσόλυμα με σκοπό να βασιλέψει μέσα μας και για να καταφέρει να μας κάνει δικούς Του πλήρως! Όταν ένα ζευγάρι, κυρίως τα παλαιότερα χρόνια, ήθελε να παντρευτεί αλλά οι συγγενείς δημιουργούσαν πρόβλημα και εμπόδια, τότε «κλέβονταν» και παντρεύονταν παρά τις όποιες διαφωνίες και δυσκολίες. Έτσι κάνει και ο Νυμφίος μας, ο Χριστός μας. Αφού ο διάβολος με τα τεχνάσματά του, την αμαρτία και το θάνατο δημιουργούσαν προβλήματα και εμπόδιζαν την ένωση του Θεού με την αγαπημένη Του ανθρώπινη ψυχή, έρχεται με σκοπό να κλέψει την ψυχή του καθενός μας, που ήταν φυλακισμένη και κρυμμένη στον Άδη. Έρχεται ως ο αγαπημένος Νυμφίος, μας αναζητά, μας «κλέβει» από το κράτος του θανάτου μέσω του θανάτου Του, νυμφεύεται αιώνια την ψυχή μας στο φως της Αναστάσεως και μας εισάγει στην πνευματική νυφική παστάδα μας, την αιώνια Βασιλεία των Ουρανών!