Ναός Γεννήσεως του Χριστού (Χριστοκοπίδου 1, Ψυρρή, Αθήνα)
Ιερά αγρυπνία, Κυριακή 20 Νοεμβρίου, 20.00 – 23.30
(Παραμονή Εισοδίων της Θεοτόκου)
Σαρακοστή των Χριστουγέννων, μία προσέγγιση από τον π. Θεοδόσιο Οικονομίδη.
Ξεκίνημα της Σαρακοστής των Χριστουγέννων και είχα ξανά την ευλογία και την χαρά να συναντηθώ με τον εφημέριο του Ναού και καλό μας φίλο, Αρχιμανδρίτη π. Θεοδόση Οικονομίδη. Πάνω απ’ όλα, έναν γλυκύτατο άνθρωπο, πραγματικά.
Περπατήσαμε μαζί εκείνο το πρωί στους γύρω πεζόδρομους, ενώ το γνώριζα πλέον καλά και από προηγούμενες φορές, ότι για όση ώρα περνάγαμε μπροστά από τις καφετέριες με όλον τον νεαρόκοσμο μαζεμένο εκεί, όφειλα θέλοντας και μη να παραμένω σιωπηλός… μιας και ο Πάτερ δεχόταν ακατάπαυστα εκδηλώσεις αγάπης από μικρούς αλλά και από μεγάλους… κι εκείνος όλο χαμογελούσε.
Όταν οι δρόμοι… ερήμωσαν παρακάτω, καθίσαμε σε ένα απλό παγκάκι και συζητήσαμε.
Κάποιες παροδικές σταγόνες βροχής που πέσανε στη γη, μου υπενθύμισαν τον επερχόμενο χειμώνα αλλά και τα Χριστούγεννα…
Η Σαρακοστή των Χριστουγέννων έχει ήδη ξεκινήσει και φυσικά του ζήτησα να πει κάτι σε όλους μας, για την θαυμάσια περίοδο αυτή. Περίοδος πνευματικού αγώνα αλλά και άκρως εορταστική. Ιδού λοιπόν ο λόγος του:
“Η Εκκλησία, μας λέει ότι η γιορτή της Γεννήσεως του Χριστού είναι η μητρόπολις των εορτών γιατί από εκεί ξεκινούν και όλα τα υπόλοιπα. Η Εκκλησία σαν στοργική μητέρα μας προετοιμάζει να υποδεχτούμε μέσα στην ψυχή μας τη Γέννηση του Χριστού στον καθένα μοναδικά. Όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός κατά τη σύλληψή του.
Από μικρό παιδάκι είχα μια προσμονή για τα Χριστούγεννα, τα περίμενα πως και πως. Είχα μια ανέκφραστη χαρά, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί μου συμβαίνει αυτό μέσα μου. Ήταν τα μελομακάρονα; ήταν τα κάλαντα; Αν και ντρεπόμουν λίγο που τα έλεγα. Θεωρούσα ότι ήμουν κάτι σαν ζητιάνακι. Ρωτούσα θυμάμαι στο κατάστημα πόσο έχει το παιχνίδι που με ενδιέφερε και όταν συμπλήρωνα το ποσό από τα κάλαντα τότε αμέσως σταματάγα.
Όλα αυτά βοηθάνε κάπως μυστικά μέσα μας να συναντηθούμε με τον Νεογέννητο Χριστό. Επίσης πήγαινα και από μικρός στην εκκλησία. Στην ενορία της περιοχής μου η Θεία Λειτουργία ξεκίναγε στις 5 π.μ. Με συγκινούσε η εικόνα της Γεννήσεως με το σπήλαιο, τους αγγέλους, τους μάγους… είχα φτιάξει μέσα μου κάτι το φανταστικό, κάτι το μυθολογικό με ουράνια όντα…
Τί έκανα λοιπόν… βγαίνοντας απο το σπίτι μου έλεγα ότι πάω να συναντήσω τον Νεογέννητο Χριστό. Κοίταγα τον ουρανό και βλέποντας τα άστρα έλεγα ότι αυτά θα με οδηγήσουν εκεί.
Είναι όλα πραγματικά τόσο όμορφα και πολλές φορές εμείς οι ίδιοι, ακόμη και μέσα από την Εκκλησία, ενοχοποιούμε αυτή την ομορφιά. Τα φώτα, τους στολισμούς… ενοχοποιούμε τη χαρά.
Όλα αυτά χρειάζονται γιατί δημιουργούν στον άνθρωπο μία προοπτική. Εξάλλου όλα στολίζονται για τον Χριστό.
Η Γέννηση του Χριστού είναι η έκφραση της χαράς.
Θεολογικά είναι δύσκολο να εξηγήσουμε ότι ο Θεός ενσαρκώνεται από την κοιλιά της Παναγίας με τρόπο θαυμαστό!
Ενσαρκώνεται και συμμετέχουν όλοι στη χαρά.
Η γη προσφέρει το σπήλαιο, η έρημος τη φάτνη, οι ποιμένες το θαύμα, οι άγγελοι τον ύμνο, οι μάγοι τα δώρα και σε κάποιες παλιές Ορθόδοξες εικόνες πάνω στο σπήλαιο ζωγράφιζαν οι τότε αγιογράφοι μάτια για να υποδείξει ακριβώς αυτό, ότι ακόμη και τα άψυχα συμμετείχαν στη Γέννηση.
Γι’ αυτό με τις δυνάμεις που έχει ο καθένας και την Πίστη και τον δικό του μοναδικό τρόπο να προσεγγίσει όπως μπορεί ο καθένας τον Χριστό. Αυτή είναι η ευχή μου.
Καλά Χριστούγεννα”.
Αρχιμ. π. Θεοδόσης Οικονομίδης
erimitic