– Κείμενο: Νεκταρία Παπαγεωργίου –
Ως προοίμιο του σημερινού κειμένου θα κάνω αναφορά στην αγιογραφία του μοναδικού Γ. Κόρδη, “Οι Τρεις Ιεράρχες θεολογούντες”, (αυγοτέμπερα σε ξύλο) -το “θεολογούντες” υπογραμμισμένο και με έντονη γραφή!
Η κατά Θεόν Σοφία σε υψηλό, χρυσό θρόνο, όπως το Φως που θωρεί την ανθρώπινη σοφία, η οποία πολλάκις με εξυπναδίστικες διαστρεβλώσεις χτυπάει την μία διαχρονική και αιώνια αλήθεια. Τί να πουν αυτές οι μορφές στους παιδευόμενους και στους παιδεύοντες, αφού οι δεύτεροι δεν Τους έχουν καν πλησιάσει; Οι τρεις Άγιοι που συγκέρασαν την κλασσική με την χριστιανική παιδεία, καταλήγοντας στην υπεροχή της δεύτερης ως ακένωτη μορφή αλήθειας, ίστανται με ταπεινή μεγαλοπρέπεια σε θολωτά τόξα εκκλησιών, όμως σε βίο, γνώση και συνείδηση ολίγων.
Στη ζάλη του αστικού ιλίγγου χτυπούν ωραία σε ώτα χαϊδεμένα οι… τρέντι λέξεις: υπερβατικός διαλογισμός, γκουρού, γιόγκα, καμπάλα, περινιαλισμός… κι ένα χαλάκι χάμω για συγκέντρωση κι επίκληση στο σύγχρονο τοτέμ του φτασμένου του μυαλού και της υπόστασής μας, γιατί γουάου πόσο κουλ και τρανοί γινόμαστε και μέσα μας και απέναντι στους άλλους. Τσουβάλια χρημάτων καταθέτονται ως αγορά υπηρεσιών στους… “δασκάλους” που υπόσχονται ανύψωση και φούμαρα… μα αλήθεια, τί από όλα αυτά- τα πάντα- που υπάρχουν σαν μαργαρίτες στην ελληνορθόδοξη, χριστιανική παιδεία και στην Πίστη μας πωλούνται κι αγοράζονται;
Θα πω τώρα με καμάρι ότι το σπάνιο είναι και αληθινό. Η φιλοσοφία αντανακλά την ύψιστη θεώρησή της στη θεολογία των Τριών Μεγίστων Ιεραρχών με τα μυστικά να είναι έτοιμα προς αποκάλυψη. Το προσφερόμενον ως δωρεά, ιερή παρακαταθήκη και παραμυθία ανθρώπινης πόρευσης και πορείας δε μπορεί παρά να ακολουθεί τον τρόπο της θείας αποκάλυψης- ο ζητών οδηγείται προς αυτό.
Έχοντας στα χέρια σου το “θεολογείν” γιατί το μετατρέπεις σε “θρησκειολογείν”; Στους νεοταξικούς θεολόγους κάνω την κρούσιν τώρα. Σε αυτούς που έχοντας την ευκαιρία να γνωρίσουν (;;) στις πανεπιστημιακές σπουδές τους κάτι πέρα από το μέσο όρο που οι υπόλοιποι ξέρουμε, απέταξαν τον πνευματικό οδοδείκτη για χάρη της νέας εποχής, φτιάχνοντας κουστουμάκια πίστης (δέχομαι και πράττω ό,τι με συμφέρει) και δυστυχώς διδάσκοντας σε αίθουσες μαθητών ιστορία θρησκειών μα κυρίως “προωθώντας τις μετοχές” κατασκευσμένων θρησκειών-θεωριών και δη του ισλάμ! Μόδα και εδώ σύντροφοι! Με αποτροπιασμό άκουσα πριν χρόνια έναν “θεολόγο” να μου λέει επί λέξει: “τί; ο πνευματικός μου θα μου υπαγορεύσει τί θα κάνω;;”, με οργή και μαγκιά λόγου ανάμεσα σε άλλα αναθέματα και δηλώσεις μίσους προς την Εκκλησία μας… αν δε, τολμήσεις και τους αποκαλέσεις αιρετικούς, θα σε μαχαιρώσουν με τις φωνές τους. Όμως κάθε αίρεση, είναι και προδοσία.
Δεν κουνάω το δάχτυλο σε κανέναν και σαφώς δεν κάνω υποδείξεις. Επειδή όμως το τί λέμε πρέπει να να ακολουθείται από κάποια (αντι)πρόταση θα πω: πριν προχωρήσουμε σε αφορισμούς και υιοθετήσεις μοντέλων, ένα ψάξιμο γύρω από τις μορφές των Μεγάλων αυτών Ιεραρχών, ίσως να φώτιζε τον δρόμο που κατά βάθος όλοι θα θέλαμε να περπατούσαμε.
Χρόνια πολλά, με Θεία φώτιση!