15 Αυγούστου 1940, 8:25 π.μ., Τήνος. Στον κατάμεστο Ναό της Μεγαλόχαρης, κάτω από το απαλό μελτέμι, οι Πατέρες ετοιμάζονται να λιτανεύσουν τη θαυματουργή εικόνα. Τρεις απανωτές εκκωφαντικές εκρήξεις από την μεριά του λιμανιού αναστατώνουνε το συγκεντρωμένο πλήθος.
Κάποιες ώρες νωρίτερα το ιταλικό υποβρύχιο «Delfino», υπό τις διαταγές του Τσέζαρε Μαρία Ντε Βέκι, διοικητή Δωδεκανήσων -που τότε ήτανε ιταλοκρατούμενα- και με αφετηρία τη Λέρο προβαίνει σε μία πράξη αψυχολόγητη και κάπως ακατανόητη. Η φασιστική Ιταλία αναζητώντας εναγωνίως θέση και μερίδιο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, αποφασίζει να στραφεί κατά της ουδέτερης ακόμη Ελλάδας και σε έναν στόχο εύκολο, το θρυλικό καταδρομικό πλοίο «Έλλη» το οποίο μόλις που είχε καταπλεύσει στην Τήνο τιμητικά, προς χάριν της Παναγίας. 8 ήταν οι νεκροί ναύτες του πολεμικού μας ναυτικού από την τορπίλη την οποία δέχτηκε το σκαρί της, μια γυναίκα στην προκυμαία νεκρή από καρδιακή ανακοπή και δυο άλλες τορπίλες που είχανε προορισμό δύο επιβατικά πλοία τα οποία μετέφεραν προσκυνητές, δεν βρήκανε στόχο ευτυχώς και έσκασαν στην προκυμαία.
Το υποβρύχιο επιστρέφει αθέατα πίσω στη βάση του και η τότε ελληνική κυβέρνηση διατάζει η δοξολογία και η λιτάνευση να συνεχιστούν κανονικά.
Κάτω από το φως του ήλιου εξερχεται η εικόνα της Θεομήτορος από τον Ναό, να χρυσαφίζει έντονα και πάνω από απλωμένα χέρια στραμμένα προς αυτήν.
Εκείνη αντικρίζει στα ανοιχτά το “Έλλη” της, που ήρθε να την προϋπαντήσει να έχει πάρει μια κλίση βύθισης, τα διπλανά πλεούμενα να σπεύδουν και να περισυλλέγουν τους ναυαγούς, τον πλοίαρχο Χατζόπουλο να αρνείται να εγκαταλείψει πεισματικά το πλοίο και να απομακρύνεται “σηκωτός”.
Η αντίθεση ανάμεσα στη δοξολογία και στο οδυνηρό αποτελέσμα μιας βλασφημίας που συντελέστηκε στο πιο σημαντικό Θεομητορικό προσκύνημα όλης της Χώρας, στη γιορτή της.
Η ιστορία όμως αυτή τελειώνει μήνες και χρόνια αργότερα:
Στις 23 Μαρτίου του 1943 το ιταλικό υποβρύχιο βυθίζεται, με σύσσωμο το 28μελές πλήρωμα του που συμμετείχε στον τορπιλισμό της Έλλης να συναντά τον θάνατο.
Λίγους μόνο μήνες μετά το γεγονός εκείνου του Δεκαπενταύγουστου, ο ελληνικός στρατός κατατροπώνει τον αντίστοιχο ιταλικό που οπισθοχωρεί διαρκώς, παρά την χαοτική αριθμητική διαφορά μεταξύ τους τόσο σε έμψυχο προσωπικό όσο κι εξοπλισμό.
Στο πλαίσιο των πολεμικών αποζημιώσεων η Ιταλία μεταξύ άλλων υποχρεώνεται να δωρίσει στην Ελλάδα το καταδρομικό «Ευγένιος της Σαβοΐας», ένα πλοίο κατά πολύ υπέρτερο σε αντικειμενικά τεχνικά χαρακτηριστικά που ονομάστηκε «Έλλη» και αυτό.
Τα ίδια τα Δωδεκάνησα απ’ οπου αναχώρησε το «Delfino» νύχτα παραμονής Δεκαπενταύγουστου, γίνανε και πάλι ελληνικά.
erimitic